zondag 12 december 2010

Miskerst
























de moeder huilt

het blinken schaadt

en droeve herders waken


het kind herschikt

de vormen van weleer

is radeloos van droogte en

buitengewoon verweer


de navel van de morgen

rukt zich toonvast uit

klanken groeien van vertier

het pesten kraakt


er is een chique redding in ’t verschiet

de balans neigt naar de lichte

buitenkant van dingen


hebdom siert de tuigen:

bomenlast en hertenkomst

en kuiten van damast


bij god is het te laat

voor woorden


Daniel