hoog in de bergen
hij vaart ons voorbij
in zijn schip zonder merg
de hoogte is halte en
duw in de rug
iets trekt als een leger
in zomen voorbij
een land is gevaren
op het ijs van het zijn
de gronden zijn nevel
van haard en van hooi
de samenhang staart
in de bloei van het wezen
we vinden ons fijn
in de drift van het zadel
Daniël
