maandag 18 augustus 2008

Adalbert Stifters slepende harmonie

Lectuur van Kleurige stenen van Adalbert Stifter (vertaling van Bunte Steine). De meester van de slepende harmonie blijft bekoren en onthutsen. Dat absurd minutieus beschrijven van de dingen, de dagelijkse handelingen, de natuur... kan de moderne lezer irriteren; maar deze dwingende, vertragende literatuur overrompelt je ook. Stifters taal is tegendraads en heel beeldend. Wat de moraal van deze verhalen betreft zou je kunnen gewagen van een 'omgekeerd nihilisme': de waarden die Stifter liefdevol en hardnekkig koestert en poneert, kunnen elk moment de kop ingedrukt worden en leiden tot het grote niets... Een wereld waarin mensen evident goed zijn bestaat natuurlijk niet. Deze utopie wordt bedolven onder een laagje sinistere waan. En dat geeft een merkwaardig fijn gevoel...