De vrolijke katastrofe

Najaar 2008 verschijnt bij de jonge en veelbelovende vzw het balanseer een nieuw boek van Willy Roggeman, Betoverende katastrofe. Dat is altijd heuglijk en bevreemdend nieuws. Roggeman is het prototype van de 'schrijfman'. Hij beweerde ooit dat hij maar een paar dozijn échte lezers heeft. Roggeman is een verscholen, monomaan denker en schrijver die het niets hardnekkig te lijf gaat, wroetend in de poel van de taal en de wereldliteratuur. Door zijn teksten leer je andere auteurs kennen (en lezen) waarmee hij onomwonden en bijna lijfelijk verbonden is: Benn, Musil, Kafka, Alain, Valéry etc. 

Zijn nieuwe en allerlaatste (?!) boek is een kale autobiografie: meeslepend, subtiel, rijk maar ook ruw, irritant, bot, tergend... Roggeman blijft ambivalent en provocerend in zijn monomanie en radicaliteit. Een leven in het teken van de artisticiteit en ja, dé schoonheid: 'zo is de schoonheid grenzen graven / een gedurig vangen van vormen / en neigen naar leven van fragmenten' (uit de bundel Nardis).

Pffff... dode letter

Rrrrrren

Letters ronken, rusten, roepen als rillend riet in de rulle leegte. Letters zijn aangename, uitgebalanceerde lichaampjes vol vuur en gratie. 

Le Terme à long terme

Thoreau schrijft in zijn essay 'Civil Disobedience': 'That government is best which governs least.' En een paar regels verder stelt hij zelfs: 'That government is best which governs not at all.'

Dat klinkt ongetwijfeld als feestelijke muziek in de oren van onze 'jarige' premier Leterme.

Met een e-boekje in een hoekje?

De Amerikaanse econoom Paul Krugman schrijft: 'Als je het mij vraagt, zullen we binnenkort overal digitale lezers zien opduiken. Misschien zal het elektronische boek de oude manier van lezen wel helemaal vervangen.' (De Morgen, 7/6/2008). De Amazon Kindle blijkt in de States een succes, maar bij ons is het e-book nog marginaal. Het is nog altijd vrij duur (zo'n 500 euro) en bovendien is het conservatisme van lezers groot. De doorsnee-lezer verkiest nog altijd het papier en het boek. Conventie heerst. Ook bij jonge lezers. Toch zal er eens een kentering komen (over 10, 20 of 30 jaar?) en zullen we effectief met een 'e-boekje in een hoekje' zitten.

De dichter

De dichter moet het hebben van taalplezier, maakwerk en lettergymnastiek. Hij heeft geen missie.

ich/du

Gottfried Benn schrijft: 

'Durch so viel Formen geschritten

durch Ich und Wir und Du

doch alles blieb erlitten

durch die ewige Frage: wozu?'

('Nur zwei Dinge' in Destillationen)

Misschien is 'alles' wel te herleiden tot een ik en een jij...

Vandaar de fascinatie voor ik-gedichten (los en wars van de romantische cultus van dé dichter), maar ook jij-gedichten zoals dit:

je bent de buit van binnen

de trechter van minzame organen

de toon van je aanname is

moederlijk dom en tilt niet aan dwaasheid

geur van aanrecht trilt na op je huidige buizen

je wenkkolom is vuur voor lokale minderheden

met geeuwse drang pluis je de benen

je voeten schimmig onttakeld

de haarzooi van je houwend juweel

is raamwerk van bitse twijfel

je gevoel is een trein die beweegt in de marge

(DD)

Geduchten

Onlangs vond ik twee van mijn oude geduchten terug:

'Steeds is het onbelangrijk verlangen naar waarheid een kunst geweest.'

'Vriendschap is een boot zonder water.'

Blijven ze overeind na al die jaren?

Wat is een geducht?

Geduchten ondermijnen het absolute, definitieve karakter van het traditionele aforisme (het zo-en-niet-anders). Geduchten zijn eigenlijk onzin, maar steeds met een zweem van waarheid.

Grafijnement

Dit is een blog van de dichter Daniël, de boekenmaker en letteraar Danny.
Met verlucht grafijnement zal hij u in alle klaarheid melden over zijn talige en grafische avonturen in onvermoede beletterde landen.